ॐ बुध, ०२/०३/२००५ - १२:०५
अजूनही ती येते सोफ्याच्या हातावर बसते
अजूनही ओढणी तिची तो सुगंध मजला देते
अजूनही तो हात तिचा माझ्या केसांतुन फिरतो
अजूनही पोटावरती मी गाल तिच्या घासतो
अजूनही संगणकावरती काम मि करतो माझे
अजूनही खुर्चीमागे अस्तित्व जाणवे तिचे
अजूनही या गळ्याभोवती रेशमाचि कर-मिठी
अजूनही सुखस्पर्शाच्या त्या गोष्टी अवती भवती
अजूनही कुडकुडणार्या या थंडीमध्ये फिरतो
अजूनही थरथरणर्या मी कवेत तिजला घेतो
अजूनही खांद्यावर माझ्या विसावते प्रेमाने
अजूनही ती सुखावते मग उष्णहि उच्छ्वासाने
अजूनही मी करतो काही प्रयोग पाककलेचे
अजूनही ती करते सारे श्रेय जरी ते माझे
अजूनही लुडबुड माझी ती प्रेमभराने बघते
अजूनही गोडवा तिचा ती चवीमध्ये उतरवते
अजूनही फटका माझ्या या हातांवरती बसतो
अजूनही नकळत जेव्हा मी नखेच ही कुरतडतो
अजूनही अपशब्द मिसळतो शब्दांमध्ये जेव्हा
अजूनही ते वटारलेले दिसती डोळे तेव्हा
अजूनही रात्री निजताना जवळ उशाशी बसते
अजूनही ती आवेगाने कुशीत माझ्या शिरते
अजूनही सप्नांमध्ये ती धुंद धुंद बागडते
अजूनही प्रात:काली ती हळुच मला जागवते
अजूनही ती विरघळलेली गात्रांमध्ये माझ्या
अजूनही मधुगंध तिचा दरवळे भोवती माझ्या
अजूनही मी प्रयत्न करतो अलिप्त अस्तित्वाचा
अजूनही बाष्पीभुत होतो, रोज लढा जगण्याचा
- ओंकार
कविता - अजूनही
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment